Final blog

Daar is ie dan. Mijn laatste blog. Ik heb hem al een aantal keer proberen te schrijven, maar wist telkens niet wat te zeggen. Hoe vat ik dit jaar samen in een aantal regels, een aantal woorden? Ik heb er over nagedacht en kwam tot de conclusie: niet. Het is niet uit te leggen hoe moeilijk het is om mijn ervaringen en herinneringen over te brengen via een stukje tekst of zelfs in een gesprek. Hoe veel je ook vertelt of omschrijft, iemand die er niet bij is geweest zal nooit begrijpen hoe het écht was. De situaties, de mensen, de locaties, je moet ze kennen, anders is het niet hetzelfde.

Toen ik hier negen maanden in Amerika aankwam had ik geen idee wat te verwachten. 'Just go with the flow' was het motto. Ik zag wel waar ik uit zou komen. En het had niet beter uit kunnen pakken. Ik heb zoveel leuke dingen gedaan, erg veel geleerd, geweldige herinneringen gemaakt en vrienden voor het leven ontmoet. Zeker dat laatste verbaasde me toch wel. Hoe je in een paar maanden zo close met anderen kunt worden, helemaal uit een ander land. Ik weet zeker dat ik terug zal komen om ze op te zoeken en andersom.

Ben ik hetzelfde meisje dat ik was negen maanden geleden? Ja en nee.
Zou ik iets anders doen mocht ik het over doen? Denk het niet.
Tips voor anderen die naar Amerika gaan? Just do it. Zeg ja op alles (nouja, wel je verstand gebruiken), geniet en (be)leef.

Roanoke College. Vaak noemden we het 'not a real place'. Maar het was real en ik ben dankbaar dat ik er een jaar heb mogen studeren. Vooral heel veel love en thanks naar mijn papa en mama voor deze mogelijkheid, maar ook voor alle lieve kaartjes en pakketjes. Ook bedankt lieve vriendinnetjes voor de whatsappjes, skypesessies en alle post. Ik kan niet wachten om jullie allemaal weer te zien! Nog een paar daagjes en we zullen weer herenigd zijn :)

And last but not least, thanks American friends. As I know you guys (or should I say "y'all") all stalk and "google translate" my blog, I'll thank you guys in English. Thanks for all the times you drove me places, showed me around or even adopted me in your sweet and hospitable families. Thanks for all the fun and crazy times, thanks for all the beautiful memories, thanks for being awesome friends. Thanks Kristen for being the most relaxed and sweetest roommate I could have ever wished for. Thanks Kwood for our studynights, tanning sessions outside Marion and great talks. Thanks Lara for being the funniest girl on campus, for being ready to do anything and for always listening to my stories at 5am. Thanks Sasha for being our chauffeur, looking out for all of us and your honest comments. Thanks Sara for taking me on your "adventures" with Lara, making the best video of the year and making me laugh with your Irish stepdancing. Thanks Sarah for a real American Thanksgiving and showing me the beauty of the South. Thanks Elyse for being my first American friend, making me laugh at your crazy faces and snapchats, introducing me to "American rap music" and staying in touch with me after you transferred. Thanks Dannielle and Colleen for all the times I bursted into your room and getting me in the lipsync. Thanks Annie for your car, the sheetz runs and definitely that last night at the duck pond haha. Thanks Emma for being my awesome Spanish partner and sharing the passion for the same drink. Thanks fieldhockeyteam for being my second family first semester and making me feel very athletic for probably the one and only time in my life.

Thanks everyone for making this the best year of my life. I already miss Roanoke and can't wait to visit within the next two years. I'll start saving now ;)


Love, Katinka

10 things I('m going to) miss

Het leek me leuk om als een soort vergelijking tussen het leven in Amerika en Nederland twee lijstjes te maken met 10 dingen die ik mis uit Nederland en 10 dingen die ik ga missen uit The States als ik weer terugga naar 'the homeland', in minder dan 3 maanden. Jawel, minder dan 3 maanden en dan ben ik er weer. Time flies when you're having fun.

Nederlandse vlag was shining op de campus afgelopen week!!!

10 things I miss from The Netherlands
1. Mijn fiets. Ik heb deze al eerder genoemd op mijn blog, maar ik mis vooral dat alles bereikbaar is met de fiets (of openbaar vervoer, bestaat hier buiten de steden ook niet echt). Als ik hier een fiets huur bij de library en naar Walmart fiets, word ik ten eerste héél raar aangekeken door 9/10 (of maak het 10/10) Amerikanen. Ten tweede moet ik op de stoep fietsen, wil ik niet aangereden worden. Verder heb ik ook maar geluk dat er een Walmart binnen fietsafstand is, want meer dan dat, de dollarstore, CVS en goodwill is niet zonder auto bereikbaar (gelukkig hebben veel mensen hier een eigen auto). Het feit dat Nederland zo klein is, is soms zo slecht nog niet.
2. Kaas. Echte Hollandse, oude kaas. Geen oranje achtige, naar plastic smakende cheddar kaas. Maar échte kaas, lekker op een beschuitje op zondagochtend.
3. Boterhammen. Again, échte boterhammen (met hagelslag haha). Het brood dat ze hier hebben komt volgens mij rechtstreeks uit een of andere fabriek en is niet te eten als je het niet roostert/in de panini machine gooit.
4. Uitgaan in het openbaar/uit eten. Ik moet zeggen, 'stiekem' in een donkere kelder met de bekende 'red solo cups' heeft ook wel wat, maar gezellig een terrasje pakken is ook niet verkeerd. Daarnaast zijn de restaurants in NL veel sfeervoller. 9/10 keer dat we hier 'uit eten' gaan, gaan we naar een of andere keten/groot fast food restaurant. McDonald's, Wendy's, Chick-fil-a, Panera, TGIF's, Subway, Chipotle, Olive Garden.. en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ben laatst trouwens wel uit eten geweest met Lara, Sasha, Sara en Lara&Sasha's ouders bij een fancy 'echt restaurant' hier in Salem (The Blue Apron) en dat was de eerste keer dat ik het gevoel had dat ik echt uit eten was! Super gezellig en vooral erg lekker. Pluspuntje voor Amerikaanse restaurants: gratis water en gratis refills voor je soda!
5. De olympische spelen kijken op tv. En het Oranjegevoel eromheen. So far away, ben ik er achter gekomen dat ik toch meer vaderlandsliefde heb dan ik dacht hahahaha!
6. Mijn bed. En mijn kamer en de tuin op zich ook wel.
7. Steden met een beetje sfeer. Gezellig een dagje Den Bosch doen bijvoorbeeld. Amerika is nieuw. De steden zijn modern, er is geen sprake van oude, sfeervolle stadjes. Ga je shoppen, dan ga je naar de mall. Lekker makkelijk en overzichtelijk, maar toch zeker minder gezellig dan slenteren door de stad.
8. Mijn kledingkast/al mijn andere spullen. Alhoewel ik hier natuurlijk ben wezen shoppen, heb ik nog altijd niet heel veel spullen vergeleken met thuis. Hoe ik heel mijn leven in mijn koffer en hockeytas heb meegkregen is me nog steeds een groot raadsel.
9. Lekker kraanwater. Het water hier smaakt naar puur chloor. Get me back to ons lekkere Brabantse bronwater please!
10. De mensen. En natuurlijk, family and friends. There's no place like home en ik denk vaak aan jullie! Hoop dat ik niet helemaal vergeten ben als ik straks terugkom haha <3

 Me, casually sledding. Hier was nog maar 25% van de sneeuw gevallen denk ik.

Nu Nederland klinkt als de 'best place on earth' en het lijkt alsof ik the US haat, moet ik natuurlijk mijn huidige verblijfland wel even verdedigen. Want hoe cool The Dutchland wel niet is, Amerika heeft zo ook zijn pluspunten!

10 things I'm going to miss from America
1. Going to class in yogapants. Of in je trainingsbroek/workout shorts en oversized sweater. No judgement, het kan allemaal. Amerikanen gaan voor comfort. Ik heb mensen in pyjama en zwembroeken over de campus zien lopen. O en het statement 'leggings aren't pants' is nog niet helemaal doorgedrongen in de US. Men leeft hier eerder bij 'leggings are pants' en eerlijk gezegd, ik geef ze geen ongelijk. Zolang je geen maatje XXXXL hebt en de stof niet doorschijnt, kan het best. Ontzettend comfortabel, so why not?
2. De dollar. Alles is zoveel goedkoper. Nouja, niet alles, maar wel veel. Ik word gewoon altijd blij als ik 200 dollar pin en dan later op mijn rekeningoverzicht zie dat er 150 euro is afgeschreven haha.
3. Mijn gemakkelijke leventje. Hiermee bedoel ik uit mijn bed rollen, 2 minuten naar de dining hall lopen en zo het eten op mijn bordje scheppen. Nooit zelf koken, perfect.
4. Uitslapen. Aangezien ik bijna naast mijn klaslokalen woon, kan ik om acht uur opstaan en om half negen in de les zitten. Daarentegen wil ik wel even benadrukken dat ik twee dagen per week om half zeven bootcamp heb haha.
5. Southern politeness. Mensen 'in the south' zijn ontzettend beleefd, bevestigen ook de studenten die uit het noorden komen. De deur wordt voor je open gehouden als je nog 15 meter verderop loopt, elke winkelier maakt een praatje met je. En niet alleen: 'Hey, how are you?', maar hele gesprekken waar je vandaan komt, wat je hier doet, hoe je het naar je zin hebt en noem maar op. En het is niet alleen omdat ik "foreign" ben! Verder zegt iedereen je op straat gedag of je ze kent of niet, in tegenstelling tot de flauwe glimlach die je in Nederland ook maar eens in de zoveel keer terugkrijgt.
6. De keuzes. Als ik straks weer in de appie rondloop zal ik toch wel even teleurgesteld zijn als ik nog maar 5 keuzes pindakaas heb in plaats van 20. Of alleen maar vanille oreos, in plaats van chocolate, dubbel vanille, birthday cake, mint en coconut. Of 10 meter icecream. Of mint, peanutbutter, pretzel, cranberry, rasperry en coconut M&M's. Of 100 verschillende cereals.
7. Het weer. Het was dan afgelopen week niet echt heel warm met 40 cm sneeuw (dit weekend wel weer 18 graden en zon yayay, en nee ik snap ook niet hoe dat kan), maar dat het tot in November nog lekker weer was maakt mij toch heel blij dat ik naar Sunny Salem ben gekomen.
8. Casually going to a sportsgame. Zaterdagmiddag? Basketball game. Maandag middag? Lacrosse game (oké ben pas naar één wedstrijd geweest, en het is echt een suffe sport om te kijken. Je kan niet eens zien wie er op het veld staat, omdat ze helemaal ingepakt zijn en verder weet ik nooit waar de bal is. Het enige wat ik zie is een stel jongens druk heen en weer in rondjes rennen). Oja, en ik vind het ook zo mooi dat ze bij elke collegewedstrijd naar het volkslied luisteren. Was een van mijn favoriete momenten van elke field hockey game. Geen idee waarom haha.
9. Random dance parties in Marion #421. Met Kwood en Kristen. Just because.
10. My friends. Of course. Sarah, Kelkel, Sara, Lara, Sasha, Elyse en Bridget (ookal mis ik die nu al), alle andere fh girls, Marion 4th floor en alle andere awesome mensen die ik hier heb ontmoet en nu vergeet te noemen. Maar in het speciaal mijn partner in crime en roommate Kristen. Hoe wij ooit bij terecht zijn gekomen, geen idee (nouja, wel, doordat ik haar awkward dwingende facebook berichten stuurde of ze mijn roommate wilde worden hahaha), maar het is great. Elke dag lachen, gieren, brullen. Like the sister I've never had. Ochjee wat sentimenteel hahahaha.

 

Volgende week is het spring break (uhm ja, spring?) en ik ga helaas niet naar de zon, maar minstens net zo leuk ga ik met Sasha en Lara mee naar huis! Ze wonen op Long Island en ze hebben samen met Sara al een surprise b'day voor me gepland in the city!! Kan niet wachten. Verder gaan we hun vrienden opzoeken op Hartford en Fairfield. Zijn beiden universiteiten in Connecticut, ben benieuwd!

 

Peace out girl scouts. <3

Sneeuwvrij!

Alweer bijna een maandje terug op de campus, maar het voelt alsof ik net nog in New York was. Time flies! Ik heb nu vier nieuwe vakken: abnormal psychology, chemistry of food and nutrition, drawing en ik ben ook maar door gegaan met Spaans nadat ik twee weken inorganic chemistry had gevolgd en besloten had dat dat toch wel the biggest mistake van het jaar was.
Abnormal psychology is echt een ontzettend interessant vak! Wel vrij moeilijk, aangezien je eigenlijk een 'intro in psych class' van te voren moest hebben gehad (wat ik dus niet heb gevolgd). Heel veel lezen (30-60 pagina's per les) en 'case studies'. Het gaat vooral over mental disorders en de oorzaken en behandelingen ervan. Echt een heel ander vak dan elk vak dat ik ooit gevolgd heb.
Chemistry of food and nutrition is nog niet heel erg exciting, maar komt hopelijk nog.
Drawing is veel werk, maar erg leuk!! Ik probeer mijn opa's genen een beetje in ere te houden haha.
Spaans is nog steeds wel prima.

Momenteel zitten we in Sara en Kayleigh's dorm 'apples to apples' te spelen, aangezien we vanmiddag en morgen heel de dag sneeuwvrij hebben! Het leuke is dat we dit vanmiddag te horen kregen terwijl er nog geen vlokje gevallen was. Blijkbaar krijgen we 30 tot 45 cm sneeuw. Virginia heeft stress, zoals elke keer dat ze hier een storm aankondigen. En dan 9/10 keer is het een windvlaag met een spatje regen. Dus ik ben benieuwd of we de 5 cm halen haha.

Most exciting thing right now, is natuurlijk de olympische spelen! Althans, ik ben de enige op de campus hier die er zo over denkt. Toen ik iedereen vertelde over al onze medailles kreeg ik als antwoord: 'How nice for you The Netherlands are successful for once Katinka'. Oké dan, American friends..
Maar oké, ik probeer alle schaatswedstrijden te kijken als ik niet door mijn wekker heen slaap of als het internet me niet buitensluit. Want de NOS laat me niet kijken omdat ik in een ander land ben, de NBC laat me niet kijken omdat ik geen Amerikaanse tv provider heb en de BBC en Canada laten we me niet kijken omdat ik een buitenlands IP adres heb.

 

Oja, Kristen en ik waren vorige week wezen hiken met de outdoor adventure club haha. Echt een prachtig uitzicht toen we boven op de berg waren!

Winterbreak

Ik heb mijn oude gewoontes nog niet afgeleerd. Ergens aan beginnen en het dan nooit meer afmaken. Zo is het dus ook afgelopen met de countdown to Christmas. Helaas pindakaas sorry.

Op het moment zit ik in de trein van Philadelphia terug naar het zonnige zuiden Virginia! Aangezien het nog ongeveer zes uurtjes duurt voordat de trein daar aankomt, heb ik wel even tijd om een blogje over mijn winterbreak te schrijven!

Vrijdag de 13e begon deze lange wintervakantie voor ons. Na onze laatste finals gingen we om vijf uur 's middags met zijn vieren en veel te veel bagage de Ford Focus van Elyse in. Kelly in the front seat en Fleur en ik ingebouwd in the back. Aangezien Elyse volgend semester niet meer terug komt naar Roanoke (ze transfert naar de University of New Hampshire :( :( :( ), moest ze ontzettend veel spullen meenemen, dus met "ingebouwd" overdrijf ik niet haha. En daar gingen we dan 14 uur in de Focus op naar New Hampshire! En ja, dat was lang. Maar ook heel gezellig.

Wie zegt er dat ik geen dierenvriend ben?

De eerste paar dagen hebben Fleur en ik bij Kelly doorgebracht. Ergens in het noorden van Amerika, in het bos, tussen de meren, afgelegen van de rest van de wereld. Nog nooit zoveel sneeuw gezien in Nederland. Echt prachtige natuur, maar wel erg in the middle of nowhere. We zijn door het bos wezen wandelen, langs de meren gereden, naar een paar kleine, schattige dorpjes geweest en ook heel veel voor de openhaard liggen chillen. Haar 'soort van' oma had ons ook een avond uitgenodigd om te komen eten. Zij was overal op de wereld geweest, had mooie verhalen te vertellen en haar hele huis stond vol met, vooral Afrikaanse, souvenirs. Ze had de atlas uit de kast gehaald en vroeg Fleur en mij om onze woonplaats in Nederland op te zoeken en te omcirkelen en onze naam bij te schrijven. Het was echt een ontzettend lieve vrouw.

Na Kwood gingen Fleur en ik door naar Elyse, die 1,5 uur verderop in New Hampshire woont. Iets meer de bewoonde wereld, maar nog steeds een hoop sneeuw en kou haha! Met Elyse zijn we naar Portsmouth geweest, een schattig stadje/dorpje en een mega mall in Massachusetts. Verder was een deel van haar familie op bezoek gekomen voor een soort van 'pre-Kerst diner', dus toen hebben wij de vijf babycousins vermaakt. Sleeën, sneeuwpop bouwen, Mario karten en 'ik ren honderdduizend rondjes om je heen totdat je me vangt', we hebben het allemaal gedaan. Een andere avond had Elyse 'Secret Santa', met haar vriendinnen en daar waren we dus ook mee naartoe geweest. Soort van surprise, maar dan zonder de surprises en de gedichten. Tot slot zijn we op de laatste dag dat ik er was naar Boston geweest. Leuke stad, alleen jammer dat het ontzettend mistig was. Ben dus wel in de Boston Harbor geweest, maar kon de zee niet zien haha.

 

In Boston scheidden onze wegen. Elyse en Fleur terug naar Elyse haar huis (Fleur zou de volgende dag het vliegtuig vanuit Boston naar Nederland nemen..) en ik op de trein van Boston naar Connecticut, naar mijn roommate Kristen! Ik heb het kasteel van Moodus gezien en een stukje mooie natuur. Verder is er in Moodus niet heel veel te beleven. Het is erg klein, om een beeld te krijgen, Kristen had 90 mensen in haar jaar van highschool. Hoe dan ook was het nog steeds erg gezellig, zeker met Kerstmis! Kerstavond hebben we gevierd bij Kristen thuis, met een deel van haar familie. Kristen haar vader wilde heel graag mijn lievelingseten maken, dus was er onder andere kiptrein (voor het recept, google kiptrein rudolph van veen haha) met echte Dutch Gouda kaas(hier uitgesproken als goeda), dat net zo smaakte als thuis! Echt heel lief! Gelukkig vond iedereen het hier ook lekker.

I present: gingerbread house of Kristen and Katinka

 

Op Kerstochtend lag er onder de kerstboom een hele berg pakjes. Ook voor mij! Ook weer zo lief! (Ik had voor iedereen ook cadeautjes gekocht gelukkig.) Ze hadden zelfs een extra stocking gekocht, dus ik had ook een mega sok vol met "candy". Na het uitpakken, stapten we met Kristen's ouders en broer in de auto naar New Jersey, waar Kristen's oma en oom en tante wonen. We sliepen bij haar oma en hadden kerstdiner bij haar oom en tante. Was ook weer gezellig! Kristen's oma stond er ook op dat Kristen mij de Jersey shore liet zien, zodat ik zou weten dat het niet overal is zoals in het programma haha! Dus ook nog het strand gezien, al was het natuurlijk koud. Je kon ook nog goed zien dat orkaan Sandy vorig jaar de kust overspoeld had. Er waren een soort van miniduinen ontstaan, pieren waren nog kapot en ze waren bezig huizen te verhogen, mocht er nog eens zoiets gebeuren.

 

Na Kerst ging ik op de trein vanuit New Jersey naar New York! Nadat ik op een druk Penn Station was aangekomen en zelfstandig een taxi (heel volwassen hahaha) naar het appartement had genomen, zag ik na 4,5 maand eindelijk papa, mama en Boris weer! 10 dagen hebben we door New York gestruind. Alle mogelijke toeristische dingen gezien en gedaan. Het was super leuk, maar ook vreemd om iedereen weer te zien. Weer helemaal bijgepraat over alle Nederlandse gossip (ook ik weet nu wie Roy Donders is haha). Ontzettend raar was het om 10 dagen bijna alleen maar Nederlands te praten. Mijn dromen en gedachten waren terug naar Nederlands en toen ik dan uiteindelijk naar Bridget ging in Philly, waren mijn hersens ook wel een beetje in de war haha.

Want Philadelphia was mijn laatste stop voordat ik weer terug ben in Virginia. Vanuit NY de trein naar Philly genomen en toen nog een paar daagjes bij Bridget verbleven. Heel veel geslapen en films gekeken (eindelijk even uitrusten) en natuurlijk ook nog de stad in geweest. De beroemde Liberty bell en het Rocky standbeeld gezien (en ja, Bridget heeft er voor gezorgd dat ook ik de trappen voor het art museum ben opgerend). Verder nog wat historie meegekregen over de vrijheid van Amerika, amendementen etc. maar daar is eerlijk gezegd weinig van blijven hangen. Oepsie.

Lovepark in Philly met Bridgie

En dan nu, momenteel staan we stil in D.C., ben ik wel weer klaar om terug te zijn in Marion #421. Het was ontzettend leuk om een deel te zijn van al deze lieve mensen en families en ik vond het heel interessant om iedereen te ontmoeten en over hun levens te horen, maar het was ook wel een vermoeiende bezigheid, van huis naar huis hoppen, terwijl ik 3 tassen met me meesleepte. Kan niet wachten om weer in mijn "eigen" bedje te slapen, want zo voelt het toch wel. Ons eigen kamertje in het warme zuiden (dat warme hopen we dan maar, nadat het over de hele eastcoast gisteren een van de koudste dagen in de afgelopen jaren was). En dat ik niet meer uit een tas hoef te leven, zal ook wel weer heel fijn zijn.

Ik ben over de helft. Nog iets meer dan vier maandjes en ik ben weer op Nederlandse bodem. Het gaat snel en ik wil niet dat het over is, maar toch mis ik jullie, mijn Nederlandse vriendjes en vriendinnetjes wel hoor!!

 

xxx Katinka

Countdown to Christmas - nog 8 dagen!

Tijdje geleden toen we met een aantal mensen naar een ijshockey wedstrijd gingen. Het was Virginia Tech tegen Temple. IJshockey is niet zo populair in "the south" en de teams waren ook niet zo heel goed, dus vandaar de lege tribunes. Alsnog leuk om een keertje geweest te zijn!

Countdown to Christmas - nog 9 dagen!

Vandaag was het prachtig weer.
 

 

Countdown to Christmas - nog 10 dagen!

Na een lange autorit zijn we aangekomen in Winter Wonderland New Hampshire! Gister was het -10, vandaag is het warm (-3) en morgen wordt het overdag -9 en 's nachts -21 graden Celsius. Niet normaal haha. Ik heb nu een trainingsbroek over mijn yogapants aan. En twee truien. Kerst feeling is begonnen!

 

Het is echt zo ontzettend prachtig hier! En er is zoveel ruimte in Amerika. Zo anders dan in crowded Nederland.